การธุรกิจของเล่นเด็ก ของ ดร.แฟ็ด มุ้งสู่ 20 ล้านดอลล่าร์ ตอนที่1

การธุรกิจของเล่นเด็ก ของ ดร.แฟ็ด มุ้งสู่ 20 ล้านดอลล่าร์
ดอกเตอร์แฟ็คได้ก่อกำเนิดขึ้น เมื่อเย็นวันอาทิตย์ที่ 10 ตุลาคม 2525

ผมไม่ได้สนใจเรื่องนี้จนกระทั่งหลายเดือนต่อมา ประมาณครึ่งทางเมื่อผมได้ผลิตแว๊กกี่ วอลล์วอลล์เกอร์ได้ 10 ล้านดอลล่าร์เป็นครั้งแรก เย็นวันนั้นได้พลิกชีวิตราวกับเป็นเจ้าของบริษัทธุรกิจส่งสินค้าเข้า-สิ้นค้าออกในมาดสุขุมและได้เริ่มงานใหม่ราวกับเป็นผู้นำสิ้นค้าใหม่ภายในประเทศ ภายใน 3 ปีของการดำเนินชีวิตใหม่ ผมอยากจะขายผลิตภัณฑ์ของเล่นเด็กซัก 60 ล้านชิ้นและส่วนหนึ่งจะนำขายที่ USA
เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อคุณปู่ที่อยู่ที่ญี่ปุนส่งพัสดุมาให้ลูกชายผมที่ชื่อจัสตินกับเคนโซ่ อายุ 1 ขวบ และ 3 ขวบ ตามลำดับ สิ่งที่สดุดตาผมในกองหนังสือภาพและตุ๊กตาทหารคือตุ๊กตายางมีหนวดยื่นมา 8 หนวดเขาเรียกมันว่า Taco "ทาโก้"ซึ่งภาษาญี่ปุ่นแปลว่า ปลาหมึก
ผมขอลูกๆดูเจ้าตัวทาโก้และทดลองปามันไปที่กำแพง มันเกาะติดที่กำแพง 2-3 วินาที แล้วมันก็เริ่มกระปรี้กระเปร่าสั่นตัวเอียงลงและหมดแรง
ผมรู้สึกว่าคลั่งไคล้เจ้าตัวนี้มาก ที่ทำให้เด็ก 3 ขวบ (เคนโซ่ชอบขว้างมันไปที่กำแพง) และผู้ใหญ่ก็สนุกสนานกัน มันเดินไต่ไปที่กำแพงอย่างมีชีวิตชีวา แล้วก็เดินลงมาตามกำแพงอีกครั้งนึง
ก่อนที่ผมจะรู้จักเจ้าตัวทาโก้ ผมไม่เคยสนใจของเล่นเลย ผมส่งผ้ารองรีดเทฟล่อน(Teflon) เป็นสิ้นค้าออกให้ที่ประเทศญี่ปุ่นและนำเข้าชุดคาราเต้จากประเทศเกาหลี มันเป็นธุรกิจที่น่าเชื่อถือ และได้กำไรงามแม้ว่าจะเป็นธุรกิจธรรมดาๆ
ก่อนที่จะเริ่มทำธุรกิจส่งออกนั้น ผมมีงานวิจัยที่ธนาคารโลก ซึ่งเป็นงานที่ซีเรียสต้องใส่สูทผูกไท สวมรองเท้าปลายแหลม ในที่ทำงานที่มีหน้าต่างบานเดียว ผมได้ไปซูดานและอินเดียเพื่อดูโครงงาน 100 ล้านดอลล่าร์ และตัดสินใจว่าพวกเราควรจะทุ่มลงทุนอีก 2 ล้านดอลล่าร์
ผมไม่ต้องการปักหลักกับงานที่มั่นคงที่ธนาคารโลกตลอดชีวิต ผมจึงกลับไปเรียนต่อปริญญาโทบริหารธุรกิจต่อแต่การเรียนปริญญาโทบริหารธุรกิจฮาร์วาร์ดทำให้ผมลาออกจากธนาคาโลกมันเยี่ยมที่เดียวถ้าคุณจะยึดงานฝ่ายจัดการส่วนกลางที่ ไอบีเอ็ม และก้าวไปสู่ตำแหน่รองประธานก่อนอายุ 40 ปี