การธุรกิจของเล่นเด็ก ของ ดร.แฟ็ด มุ้งสู่ 20 ล้านดอลล่าร์ ตอนที่2

การธุรกิจของเล่นเด็ก ของ ดร.แฟ็ด มุ้งสู่ 20 ล้านดอลล่าร์ ตอนที่2


เงินเดือนที่รับเสนอ 70,000 US ต่อปีกับตำแหน่งดีๆเป็นสิ่งที่ท้าทายทีเดียว แต่มีอะไรบางอย่างได้เตือนผมว่าการร่วมงานในบริษัทใหญ่ๆไม่ไช่วิถีชีวิตขิงผม ธนาคารโลกทำให้ผมเซ็งกับงานตั้งโต๊ะกับที่คลิ๊พกระดาษ
แทนที่ผมจะรับข้อเสนอจาก โกล์ดแมน,แซก ผมตัดสินใจดำเนินธุรกิจด้วยตัวผมเองโดยเช่าที่มุมหนึ่งในสำนักงานเพื่อนที่วอชิงตัน ดีซี ราคา 100 USต่อเดือนและเขียนป้ายติดว่าขายสินค้านำเข้า-ส่งออกผมยังไม่รู้ว่าจะนำสินค้าอะไรนำเข้าหรือว่าจะส่งอะไรออกในเวลานั้น ผมรู้แต่เพียงว่ามันเป็นวิธีหลีกเลี่ยงอย่างปลอดภัยจากโกล์ดแมน แซกผมทราบว่าผมจะเป็นคนกลางในการนำเสนอสินค้าอเมริกันที่ชาวญี่ปุ่นต้องการและสินค้าญี่ปุ่นที่ชาวอเมริกันต้องการด้วย
ดังนั้นผมจึงส่งผ้ารองรีดและอาหารแมวไปญี่ปุ่น ส่งชุดคาราเต้ไปอเมริกา ซึ่งทำให้ผมมีชีวิตอย่างสบายสบายได้ เมื่อคุณท่องเที่ยวไปและเอ่ยเพียงว่าคุณทำธุรกิจนำเข้า-ส่งออก ทุกคนก็ประทับใจคุณแล้ว บางทีผมก็ไม่ต้องการให้สินค้าผ้ารองรีดเทฟล่อนตีตลาดไปทั่วโลก ขอเพียงแต่มีเงินฝากธนาคาร และผมได้เป็นนายของตัวเอง
เรื่องนั้นเป็นความคิดของผมก่อนที่ผมจะสนใจ ทาโก้ ในปี 1982 เกือบทุกคนในโลกมักจะคิดว่าความปรารถนาในชีวิตคือทำในสิ่งที่รอบคอบ มีสติ สนุกสนานในช่วงเวลาหนึ่งกับสิ่งเหลวไหลอย่างเจ้าตุ๊กตายางทาโก้ ขว้างมันกลับไปที่เด็กๆ และเป็นเรื่องจรืงจังอย่างบทความเรื่องการเปลี่ยนแปลงทางประกาศนียบัตรธุรกิจใน น.ส.พ.วอลล์สตีท
แต่ผมไม่ได้กลับไปทำงานกับ น.ส.พ. วอลล์สตีทต่อ ผมรู้สึกตื่นเต้นเกินไป เจ้าตัวยาง 8 ขาซึ่งจะมีชีวิตเมื่อถูกขว้างไปที่กำแพงหน้าต่างหรือกระจก ซึ่งไม่ใช่เพื่ออะไรนอกจากปีนช้าๆลงกำแพง สิ่งนี้มันดึงดูดใจเจ้าของเล่นชิ้นนี้มันคอยกวนใจผม ผมยังคงได้ยินเสียงว่า "ถ้าเผื่อ?" ผมบอกกับตัวเองอย่างมันใจว่าได้แย่งซื้อสิทธิของเล่นชิ้นนี้ ผมเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ได้อย่างสบายใจเพราะมันหมายความว่าผมไม่เกิดความรู้สึกว่าเสี่ยงภัย ดังนั้นผมไม่ได้ละทิ้งทุกอย่างทันทีและไม่ได้เลิกกิจการที่รองรีดและอาหารแมวเพื่อเจ้าตัวยางนี้
แต่ผมได้ตัดสินใจใช้โทรศัพย์เล็กน้อย ผมจะต้องเสียอะไรล่ะ? 3วันต่อมาผมโทรหาพ่อและได้ถามถึงข้อมูลเจ้าทาโก้ ต่อจากนั้นก็โทรไปร้านค้าเพื่อสอยถามถึงผู้ผลิต และผมได้โทรไปที่ผู้ผลิตอีกที่หนึ่ง
การโทรศัพย์ถึง 3 ครั้ง ทำให้ผมเรียนรู้ว่าสิทธ US อยู่แค่เอื้อมมือ ไม่ใช่ว่าผมมีเงินจะซื้อมันแต่เพราะมันอยู่ที่นั่นผมจึงได้สเตปแรก ขณะที่ความรู้ส฿กส่วนหนึ่งของผมเป็นสุขที่ได้รับสิทธิ์อีกส่วนก็รู้สึกหวาดหวั่น ถ้าผมเพียงแต่มีประสาทควบคุมผมจะสามารถจัดการบางสิ่งได้
การที่เจ้าทาโก้ไม่ถูกแย่งซื้อ ทำให้ผมวิตกบ้างเพราะตามทฤษฏีของมาร์ค กรูโซ่ที่ต้องการสมาชิกซึ่งไม่จำกัดคุณสมบัติ ถ้าเจ้าทาโก้ ดีอย่างที่ผมคิดทำไมไม่มีใครสนใจมัน มันหมายความว่าอะไรล่ะ บริษัทของเล่นในอเมริกาผู้ชาญฉลาดจึงใม่สนใจมัน???
ผมได้เลิกคิดถึงมันเพราะคิดว่าบริษัทใหญ่ๆมักเกิดความผิดพลาด เนื่องจากพวกเขาคิดถึงงานระดับใหญ่จนลืมเรื่องเล็กๆ การทำงานตั้งแต่ 9 โมงเช้า - 5 โมงเย็น ทำให้พวกเขาไม่สนใจความคิดล้านดอลล่าร์ที่อาจจะมาเยือนตอน 5โมงครึ่ง ผู้เชี่ยวชาญในการทำะุรกิจอย่างปลอดภัยจะเรียนรู้ค่านายหน้าตลาดและเล็งเป้าหมายไปที่ความต้องการของตลาดเพื่อมิไห้เกิดปัญหากับธุรกิจ
อ่านต่อตอน 3

ไม่มีความคิดเห็น:

คลังบทความของบล็อก

ฟรีบริการเก็บสถิติเว็บไซด์ FlashSanook แฟลชเกมสนุกของคนออนไลน์